بررسی اثرات تزریق محیطی و داخل هیپوکمپی سیگلوهگزامید به عنوان مهار گر سنتز پروتئین بر بازتثبیت تأخیری حافظه احترازی غیر فعال در موش بزرگ آزمایشگاهی

سابقه و هدف: فعال سازی حافظه های تثبیت شده، موج دوم تحکیم حافظه موسوم به بازتثبیت حافظه را فعال می کند. اخیراً، فرایند تثبیت تاخیری حافظه نیز پیشنهاد شده است که حاکی از وجود یک دوره تاخیری تثبیت حافظه بعد از یادگیری است. این فرایند به تولید پروتیین در مغز، به ویژه در هیپوکمپ وابسته است. هدف این مطالعه بررسی وجود فرایند احتمالی بازتثبیت تاخیری وابسته بعد از فعال سازی یک حافظه تثبیت شده و وابستگی آن به سنتز پروتیین، به ویژه در هیپوکمپ بود. هم چنین، مقاومت حافظه ها به سن های مختلف در برابر آسیب توسط مهارگرهای سنتز پروتیین بررسی شد. مواد و روش ها: موش های سفید بزرگ آزمایشگاهی نر از نژاد ویستار در دستگاه احترازی غیر فعال (1 میلی آمپر- 3 ثانیه) آموزش داده شدند. در آزمایش اول، در گروه های مجزا در فاصله زمانی 15 دقیقه قبل از فعال سازی و 3، 6، 12 و 24 ساعت بعد از فعال سازی حافظه، تزریق داخل صفاقی سیکلوهگزامید انجام شد. در آزمایش دوم، اثرات تزریق محیطی سیکلوهگزامید بر باز تثبیت تأخیری به موازات افزایش سن حافظه در گروه های با سن حافظه 7، 14، 28 و 56 روز انجام شد. در آزمایش سوم، اثرات داخل هیپوکمپی سیکلوهگزامید بر باز تثبیت تأخیری حافظه ارزیابی شد و در آزمایش آخر، اثرات تزریق داخل هیپوکمپی سیکلوهگزامید بر باز تثبیت تأخیری به موازات افزایش سن حافظه در گروه های با سن حافظه 7، 14، 28 و 56 روز بررسی شد. در تمام این آزمایش ها، بررسی تست حافظه در 2 و 7 روز بعد از فعال سازی حافظه انجام شد. یافته ها: تزریق سیستمیک سیکلوهگزامید در زمان 15 دقیقه قبل از فعال سازی و 3، 6، 24 ساعت بعد از فعال سازی بر بازتثبیت حافظه ترس اثر معنی داری ندارد، ولی تزریق آن 12 ساعت بعد از فعال سازی، باز تثبیت حافظه ترس را مختل نمود. با افزایش سن حافظه، اثر آن دیده نشد. تزریق داخل هیپوکمپی سیکلوهگزامید اثر مختل کنندگی مشابه ای داشت. این اثر روی حافظه 7 روزه نیز مشاهده شد.  نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهند که سنتز پروتئین، به ویژه در هیپوکمپ برای بازتثبیت تاخیری حافظه ضروری است. با گذشت زمان، بازتثبیت تاخیری حافظه ها نسبت به عوامل تخریب گر مقاومت بیش تری پیدا می کنند